Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012


εχτές σου έστειλα μήνυμα στο facebook.Το σκεφτόμουν εδώ και πολύ καιρό δλδ. Δυστυχώς σαν βλάκας που είμαι μια μέρα με έπιασε το πείσμα μου και έσβησα τον αριθμό σου. Δεν σου έγραψα κάτι.Κάτι απλό στο στυλ "Γεια τι κάνεις;Στέλνω να μάθω αν είσαι καλά;" Πέρασαν 3 χρόνια από την τελευταία φορά που μιλήσαμε. Και ναι όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται να σου πω την αλήθεια περίμενα μια απάντηση. Κάτι. Τι; Μη μου πεις ότι είσαι ακόμα θυμωμένος; Κι αν είσαι...ποιός είναι ο λόγος; Μπορεί και να αδιαφόρησες. Να το είδες και να σκέφτηκες "Ωχούυυ ποιος ασχολείται με την τρελή;" Και μετά delete. Μπορεί να φοβάσαι μη φας κράξιμο απ την γκόμενα σου αλλά και πάλι απο μια ηλικία και πέρα δε δικαιολογείται... Γενικότερα δε κόστιζε τίποτα. "Γειά σου τι κάνεις;" "Καλά ευχαριστώ". Πράγματα που ακούμε κάθε μέρα απο γνωστούς και αγνώστους, απο την αχώνευτη στη δουλειά ,απο το μανάβη που πάμε κάθε βδομάδα ,απο τη δασκάλα μας ,απο ενα φίλο , απο μια αγάπη. Και είναι το ίδιο πάντα ,δε κοστίζει κάτι. Κάποτε πρίν 3 χρόνια υψώθηκε ένας τοίχος και ακόμα υπάρχει. Κάπου εκεί υπόγεια και σκοτεινά υπάρχει. Ενα χάλασμα είναι τώρα κι όμως εκεί. Ποιός ξέρει. ίσως μια μέρα να με εκπλήξεις ευχάριστα. Η και όχι.

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012


έχουμε πεθάνει στα dailies λέμε... μύρισε λίγο φθινόπωρο σήμερα ε; χμ.... ζεστός γαλλικός και άγιος ο θεός.... α έρχεται και η ξυνή σήμερα....θα γίνουν τα κλασσικά όπως κάθε φορά και μετά θα βάλουν κανα τούρκικο να ξεχαστούμε κι εμείς θα πάμε να κάνουμε τι άλλο;dailies... ναι δεν έχω την τρελή διάθεση... έρχεσαι κι εσύ στο κεφάλι μου...αναρωτιέμαι αν είσαι καλά αν είσαι ευτυχισμένος...στ'αλήθεια θέλω να είσαι... κατά τα άλλα καλά...ακαμψία...

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012


Μ' αυτά και με τ'άλλα έφυγε κι αυτό το καλοκαίρι.Και κάπου εδώ έκλεισα επισήμως ένα χρόνο επαναπατρισμού. Τα συναισθήματα περίεργα.Τελευταία ένα αίσθημα "what am i doing here" με κυριεύει. Από δουλειές δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο οι περιβόητοι πίνακες αναπληρωτών.Περιμένεις καρτερικά 2 3 μήνες 4 5 όσους χρειαστεί και δουλεύεις μέχρι τον Ιούλιο. Μία μικρή ανακούφιση ίσα ίσα να ξεγελαστείς και να νιώσεις άνθρωπος. Και του χρόνου με άλλα παιδιά με άλλο σχολείο φτού κι απ την αρχή. Σου λέω. Ίσα ίσα για να νιώσεις άνθρωπος. Το βλέπεις κι εσύ ρομαντικά το θέμα.Έτσι κι αλλιώς στην εποχή μας δεν μπορείς να βγάλεις φράγκα άρα γιατί να κάνεις κάτι που δεν αγαπάς; Παρόλαυτά το περιθώριο δημιουργίας πολύ πολύ στενό. Στα θέατρα και στους διάφορους χώρους με έκπληξη παρατηρείς τις γνωστές ύαινες και γριάδες τσούλες να τα έχουν πάρει εργολαβία και αναρωτιέσαι πως ακόμα και σε αυτή την δύσκολη εποχή δε ψοφάνε και συνεχίζουν. Θα μου πείς οτι κάτσε ρε φιλενάδα δε μπορεί να φταίνε οι άλλοι για όλα τα κακά της μοίρας σου. Και να σου πώ και κάτι;Εχεις κάποιο δίκιο.Κι εγώ έτσι το έβλεπα μέχρι τώρα.Δε χρειάζεται να κλαίμε τη μοίρα μας όλη μέρα κι όλη νύχτα. Αυτά που μπορούμε να τα κάνουμε θα τα κάνουμε. Να σου πώ την αμαρτία μου κουράστικα. Έχω κι άλλα να σου πώ. Αύριο πάλι

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012


εισαι κι εσυ λοιπον ενας απ αυτους.που αναμεσα στην εικονα της κοινωνιας και το θελω τους διαλεγουν την εικονα.Που αναμεσα στη μοναξια η την προσπαθεια διαλεγουν τη μοναξια.Που αναμεσα στο ρισκο και το σιγουρο διαλεγουν το σηγουρο.Που αναμεσα στην προσπαθεια και στο δεδομενο διαλεγουν το δεδομενο.Που αναμεσα σε μια γυναικα και ενα δευτεροτριτο γκομενακι περιορισμενης ευθυνης πας με κλειστα τα ματια στο γκομενακι.Που ενω αποζητας τη σωματικη ελξη οταν μια γυναικα σου δινεται ερωτικα αποτραβιεσαι και κλεβεις το ρολο της.Που πιστευει οτι η γυναικα ειναι μονο για να τη γαμαμε.δεν εχει καρδια μυαλο ψυχη.δε νιωθει δε πληγωνεται και δε προσβαλέται.Γιατι ειναι πουτανα.Όλες ειναι πουτανες για σενα.ενα σκετο μουνι.Μονο που το μουνι για να υγρανθει καλα και να νιωσεις κι εσυ την υδωνη που λες πως ψαχνεις πρεπει να αισθανεται.Πρεπει να ειναι χαρουμενο.Πρεπει να το λατρευεις και να το κανεις να σε ερωτευτει.Πρεπει να μη νιωθει οτι το απορρυπτεις και οτι το χρησιμοποιεις για τις δικες σου αναγκες.Και μαλακα μου για να γινει αυτο πρεπει και το υπολοιπο σωμα να νιωθει τα ιδια.τα χερια τα ποδια τα μαλλια η γαμημενη η καρδια...η ψυχη... δε γινεται αγαπη μου ετσι οπως τα θες εσυ....εγω ειμαι αισθηματιας και αν βαλω ποτε παγο στην καρδια μου οπως εκανες εσυ τοτε θα βαλω και παγο στο μουνι μου θα το κλεισω στο ντουλαπακι ν30459689 και θα πεταξω το κλειδι στην αβυσσο. δεν ησουν ετοιμος εισαι σκατοχαρακτηρας ειμαι εγω πολυ μελο ειμαι ασχημη και χοντρη για τα γουστα σου δε ξερω.ειμαι TOO FREE οπως ελεγε κι ο πρωιν μου; δε ξερω. ομως ασε με να φυγω.πηγαινε κι εσυ στην ευχη του θεου και άσε με να φυγω...

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012


αύριο είναι η τελευταία μέρα στη δουλειά.Μετά γυρνάω πάλι στο σημείο μηδέν της αναμονής.ας ελπίσουμε πως του χρόνου θα με πάρουν πιο σύντομα και δεν θα λιώσω κάνοντας refresh τις σελίδες του αλφαβιτα καθε 5 λεπτα για να δώ αν ανέβηκαν πίνακες.είναι μια περίεργη εποχή.Μου βγαίνει απίστευτη κούραση.Και σιγά σιγά επιστρέφει ο φόβος η μάλλον η ενοχή για την διαχείριση που κάνω στα χρήματα μου.Δε μπορώ όμως ρε μάνα επειδή εσύ έζησες στην ανέχεια να το περάσω κι εγώ.Δε μπορώ να ζώ με αυτόν τον φόβο. Με αυτά και με τ αλλα έφτασε ιούλιος σχεδόν κι εγώ στη θάλασσα δεν έχω πάει ακόμα. Όυτε έχουμε βρεθεί.Τι περιμένουμε άραγε; Κατά τα άλλα βαδίζω σε λεπτές ισορροπίες.Δε θέλω υστερίες.Κυρίως την ηρεμία αναζητώ.Όσο μπορώ.και όσο μου επιτρέπεται. δε μπορώ να σταματήσω να το ακούω....

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012


δε θα ασχοληθώ με τις εκλογές...θα το κάνουν όλοι οι υπόλοιποι...θα πάω blind guardiaν.ουτε ενα τραγούδι δεν άκουσα...θα πάω να πιω την μπυρίτσα μου και να τους απολαύσω.μέ έχει πιάσει το καλοκαίρι και έχω χαλαρώσει.τελειώνω και με το σχολείο. other than that,εσύ.εμφανίστηκες πάλι έτσι στο άσχετο.πήγες να κάνεις το γνωστό ντού αλλά σε σταμάτησα.και μόλις σε φρέναρα άρχισες να ακούς.και είπες.και μίλησα κι εγώ.και τώρα εξαφανίστηκες.χάθηκες πάλι.δε πειράζει.δεν το κάνεις επίτηδες και το ξέρω.και μου απέδειξες πανηγηρικά οτι δε με εμπιστεύεσαι.ούτε κι εγώ σε εμπιστεύομαι.και η μαλακία ξέρεις ποια είναι;δεν είναι οτι είμαι φούλ ερωτευμένη (είναι πολύ πρώιμο ολο αυτό άλλωστε).ναί αισθάνομαι κάποια πράγματα.κι εσύ το ίδιο.αλλα υπάρχει όλο αυτό το θέμα.αλλα όταν βρισκόμαστε its all fucking crap!ποτε θα το καταλάβουμε;θα το καταλάβουμε ποτέ;

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

whining incoming...


είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με τους άντρες ωρες ώρες.και το πόσο φαίνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα να συννενοηθούμε.Οι μέν χέστηδες μέχρι αηδίας.Όλοι τους.πίσω απο το msn πίσω απο τα μηνυματάκια κτλ.face to face ΝΑ μας πάει...φίλε μου...δεν είμαι η μανούλα σου ούτε η babysitter σου γενικά για να σε πάρω απ το χεράκι και να σου μάθω τρόπους.Άμα θές να γαμάς να το κάνεις μόνος σου.αλλιώς μετά όταν το περισσότερο που μπορείς να έχεις σε γκόμενα είναι καμία τύπισσα που γνώρισες στο facebook και τραβάτε μαλακία μαζί,(η οποία όμως δε πρόκειται ποτέ να σε δεί απο κοντά ούτως η άλλως),η όταν θα τα έχεις μπλέξει με καμια καριόλα η οποία σε θέλει μόνο για να φάει νέο κρέας ανάμεσα στα σκέλια της και τα σκέφτεσαι όλα αυτά την ώρα που παίζεις diablo και κλαίς ταυτόχρονα σταμάτα και σκέψου.αξίζεις κάτι καλήτερο απ αυτό;εσύ τι προσφέρες όταν σου δόθηκε η ευκαιρία;γιατι στάνταρ σου δόθηκε κι εσύ μαλακίστηκες ακόμα και αν είσαι μπάζο (η γνωστη γυναικεία απελπισία).οταν ΕΙΧΕΣ κάποια που σε ανέβαζε σε επίπεδο γκόμενου τι έκανες;λούσου την καριόλα τώρα και ΣΚΑΣΕ. ΑΛΛΑ κι εμείς...αχ μλκ πές μου απο πού να αρχίσω....απο το οτι στο πρώτο ψήγμα ενδιαφέροντος πέφτουμε ξερές;απο το δράμα;τον πριξαρχιδισμό;τη γυναικουλείαση;και οχι τίποτα.εσύ κοπέλιά θές να είσαι χαζογκόμενα να πρύζεις αρχίδια κτλ.μετά γίνεσαι στερεότυπο και περνάς έτσι στο dna των μαλακισμένων απο πάνω.εγώ που δεν είμαι έτσι τι φταίω;;;;;δλδ έλεος.πριν λίγο είδα στον αλφα μια εκπομπή με κάτι ηλίθιες νύφες οι οποίες οργανώνανε η κάθε μία τον γάμο της και οι άλλες πήγαιναν και κρίνανε και η καλήτερη πήγαινε μια κρουαζιέρα...εμετός;ξεκατίνιασμα;τα βλέπει αυτά ο κάφρος απο πάνω και αρχίζει "ουγκ οι γυναικες δε ξέρετε τι θα πεί φιλία ρίχνετε πισώπλατες μαχαιριές και θάβετε ουγκ!".φυσικά στην εκπομπή οι άντρες ηταν διακοσμητικά σα τα σαντελιερς και τα τουτου και τα φρουφρου.δλδ και καθόλου να μην εμφανίζονταν αυτές πρόβλημα δε θα είχαν...μετά μαλακα αναρωτήσου εσυ πού πήγαν ολοι οι άντρες και γιατί τρέχουν στα φουστάνια της μάμάς στην πρώτη δυσκολία.....

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012


μολις έκανα μια διαπιστωση.πότε ήταν η τελευταία φορά που σε κάποια σχέση (δεν εννοώ με την έννοια της ταμπέλας)δεν έχει ειπωθεί μπλεχτεί κάτι μέσω msn?πότε δεν έχουν ειπωθεί βασικά πράγματα μέσω του msn και όχι face to face?ρε μλκ πάμε καλα;πραγματικά ομως.καλή η φάση του τσατ δε λέω αλλα πάλιωσε πια.φτάνει.θες αγόρι μου μουνί;έλα να μου πείς αυτό που θές face to face.έγινες κάφρος;έλα στη μούρη μου να μου τα πείς.και όχι ρε φίλε το οτι έχουμε μια διαφωνία δε σημαίνει οτι θα μετατραπώ σε σκύλα της κολάσεως και θα κάνει το κωλαράκι σου βαβα.... μετά μην αναρωτιέστε γιατί σας φέρονται σα σκουπίδια.πίσω απο την ασφάλεια του pc οι καριόλιδες και οι καριόλες κρύβονται καλά... ξεκολλήστε απο το msn.φτάνει.αλλιως στα τρένα...

Σάββατο 26 Μαΐου 2012


why do i fall in love with every woman i see who shows me the least bit of attention? είπε εχτές στην ταινία ο jim carrey.Γιατί είμαι και μαζόχας σιν τοις άλλοις.Αμα είναι να πέσουμε στο πάτωμα θα το κάνουμε βασιλικά.και η ερώτηση παραμένει μόνο με την γυναικεία βέρσιον του πράγματος. γιατί ρε μαλακα γιατί;γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου;γιατί δε μπορώ να γίνω λίγο πιο αναίσθητη,λίγο πιο κρέας μπαίνει κρέας βγαίνει;και για ποιόν όλα αυτά;για ένα παιδάκι.θα ήθελα για μία φορά να μή με νοιάζει.να μή με νοιάξει. άσε με να κλαφτώ λίγο ακόμα.θα μού περάσει.

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012


έχω θυμό...πολύ θυμό όμως...και για ακόμα μια φορά κοπάνησα μεγαλοπρεπώς τα μούτρα μου σε ένα τοίχο.Το κρεβάτι ξαναέγινε απελπιστικά άδειο σχεδόν σά να μην με θέλει ούτε κι αυτό. Και εκεί που νομίζω οτι πιάσαμε πάτο φτάνουμε και πιο κάτω...και οι χειρότεροι εφιάλτες στο φλέγον θέμα γίνονται πραγματικότητα...το κεντρί δε λέει να ηρεμήσει να ηρεμίσω κι εγω...κάποια στιγμή θα ορθοποδίσω.

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

είναι στιγμές όπου τα πράγματα εξελλίσσονται με ρυθμούς χρωματιστού ποταμιού που ρέει ασταμάτητα.Η αβεβαιότητα μετατρέπεται σε γλυκιά προσμονή η παγωμένη ματιά σπάει και γίνεται θρύψαλα καθώς τα 2 στόματα ενώνονται για να μεταφέρθεί η πιο ζεστή εξομολόγηση που δε λέγεται με λόγια....

γιαυτό λοιπόν μη με ρωτάς γιατι...γιατί κι εγώ τον δικό μου χειμώνα βίωνα όπως κι εσύ...

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

είναι εκείνη η φάση που λές.κατι υπάρχει εδω.
και μετά τα ζηγιάζεις γουστάρεις μεν αλλα αναρωτιέσαι.μήπως έπεσα στην ιδια πατέντα;και μετα αναρωτιέσαι.και αν έπεσα τι θα γίνει;δε γαμιέται;

ολα πάνε καλά.πραγματικά όμως.εχει δρόμο αλλα έιμαστε στη σωστή πορεία και αυτό εχει σημασία.

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

δε νομίζω να διαφωνεί πλέον κανείς ότι και επίσημα έχουμε άνοιξη.ένας ήλιος να με το συμπάθιο.
προσπαθώ εδώ και μέρες να βρω λίγο χρόνο για να γράψω δυο λέξεις.δεν είναι ότι δυσκολεύομαι σε κάτι.Τα συναισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο με μεγάλες ταχύτητες και με τεράστιο κόντραστ. Κάποια απο τα συναισθήματα είχα ξεχάσει και πως ήταν. αυτό γιατί δεν είναι εκείνα τα σκοτεινά που σε καταπίνουν αλλά πιο φωτεινά.άλλα πάλι είναι τόσο ενδόμυχα σαν κάποιος που σέρνεται και κοπανάει έναν τοίχο και εσύ απο την άλλη μεριά αναρωτιέσαι τι θόρυβος είναι αυτός.Ναι.θα χρειαστούν μέρες η και μήνες παρακολούθησης για να καταλάβεις την αιτία του θορύβου και το πρόσωπο αυτού που κρύβεται από πίσω.

τα παιδιά τα αγαπάω όλα στο σχολείο.όλα όμως.και τα πονάω γιατί βλέπω πως πονάνε κι αυτά.Για μένα δεν είναι κανείς το κωλόπαιδο το προβληματικό.Είμαι άπειρη αλλά είναι τόσο εύκολο να αποποιηθείς κάθε ευθύνη σαν δάσκαλος σαν άνθρωπος που στέκεσαι απέναντι σε κάποιον άλλον πετώντας μια ταμπελίτσα σε κάθε κούτελο.αδιαφορώντας.δε μπορώ να το κάνω αυτό.τους έχω όλους στο μυαλό μου.σιγά σιγά η έρευνα αποκτά καρπούς και πολλές περίεργες και ανεξήγητες συμπεριφορές παίρνουν χρώμα γευση και σχήμα και αποκτούν σημασία.Πολλές φορές πίσω από την απελπισία αυτή κρυβονται ακόμα και εγκληματικές συμπεριφορές.δεν έχω σκοπώ να συνεναίσω στο έγκλημα.ξέρω πως είναι.οι πληγές μου ειναι φρέσκες ακόμα γιατί ειμαι νέα και θυμάμαι καλά τι συμβαίνει στην μικρή κοινωνία των εφήβων.με όλα αυτά που όλοι τα ξέρουν και όλοι κάνουν πως δε βλέπουν και εκείνη τη βουβή υπομονή να περάσει κι αυτό.

και τι; κοροιδευόμαστε τώρα;εδώ οι ενήλικες και είμαστε σα να μη πω πώς τα παιδιά μας πείραξαν.εδώ τα δικά μας στον κόσμο των ενηλίκων δε λύνουμε και περνάμε όλη τη ζωή μας κοιτώντας αλλά όχι βλέποντας.

με προβληματίζουν πολύ όλα αυτά.
κι άλλα πολλά αλλά δε βλέπω κάποια λύση προς το παρόν.
μαύρισε η ψυχή μου πρωινιάτικα.

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

μέρες τώρα προσπαθώ να βρώ λίγο χρόνο να αφήσω τις σκέψεις μου.γίνονται διάφορα και προσπαθώ να τα θυμηθώ για να μή χαθούν σιγά σιγά στην δίνη του υποσυνείδητου.

Τσικνοπέμπτη.η παρέα μαζεμένη σε γνωστό ταβερνάκι της πόλης.στριμωχτά,φωνές,τραγούδια, βαρβαγιάννη κτλ.στο τσακίρ κέφι ένα άτομο βρίσκεται σε κατάσταση ληθάργου.παρόλο που τρομάξαμε αρχικά λίγο το παραλήρημα του φίλου λίγο το κέφι βρισκόμαστε στο νοσοκομείο αλλα αγαπημένοι σαν μια οικογένεια.το νοσοκομείο έχει βαριά αίσθηση.σε τόσο πόνο τι δουλεία είχαμε εμείς;6 7 άνθρωποι και ένας ξαπλωμένος με όρο να λέει τα δικά του.θα τα σκεφτόμαστε και θα γελάμε λέγαμε.Τσικνοπέμπτη και φτάνουν στο νοσοκομείο κι άλλες παρέες με άτομα σε παρόμοια κατάσταση.κοιτάμε ο ένας τον άλλον συνωμοτικά σχεδόν. Οι νοσοκόμες βρίσκουν και χρόνο να κάνουν χαιρέκακα σχόλια. Οι άλλες οι πιο επαγγελματίες χαμογελάνε και περνάνε αραιά και πού να δούν αν όλα πάνε καλά. Σε εμάς δεν ήρθαν πολλές φορές. Ο φίλος μάς ήταν σε καλά χέρια. Έπάνω στην ευθύτητα του ουζου είπαμε πολλές φορές ποσο πολύ άγαπάμε ο ένας τον άλλον αν και το νοσοκομείο είναι ένας χώρος πόνου οπου μας έκανε να αισθανόμαστε μουδιασμένα.

Σε μία φάση φέρνουν μια κοπέλα σε φορείο δίπλα μας.είναι μόνη της και κλαίει με αναφιλητά. Έρχεται απο κάποια γιορτή γιατι φοράει μια απο αυτές τις πουπουλένιες γούνες. "Δε θές να ειδοποιήσουμε κάποιον;" τη ρωτάει η νοσοκόμα. "Πως είναι δυνατόν να είσαι μόνη σου;" Η κοπέλα συνεχίζει το κλάμα και λέει "κανείς δε μ αγαπάει." Ήθελα να πάω να της κρατήσω το χέρι να της πώ πως δέν είναι μόνη της ,πως οι φίλοι της που δεν ήρθαν μαζί της στο νοσοκομείο ειναι μεγάλοι μαλάκες...πως...πως....

δεν άντεξα. αντι αυτού έψαξα την πόρτα της εξόδου για να βγώ να αναπνεύσω.και να αφήσω ένα δάκρυ που απο ώρα περίμενε να κυλήσει.

τεράστια απέραντη μοναξιά.

στη διαδρομή γιαννιτσά θεσσαλονίκη μπορεί κανείς να δεί διαφόρων ειδών τοπία.Απέραντες πράσινες εκτάσεις που καταλήγουν σε χιονισμένα βουνά.Ψιλά δέντρα σαν αυτά που βλέπουμε στην ευρώπη. Χαλάσματα απο παλιά εργοστάσια του 70 οπου έχουν μείνει όρθιοι μόνο οι τοίχοι...

Σε κάποιο σημείο στο πλάι του δρόμου ,ακριβώς έξω απο την Χαλκηδόνα υπάρχει ενα μικρό εκκλησάκι. Βρίσκεται χωμένο μέσα σε βελανιδιές ,οι οποίες είναι γυμνές αυτό το διάστημα και δίπλα έχει ενα μπετονένιο κτίσμα αρκετά μεγάλο,που μοιάζει με θεμέλιο κάποιου μαγαζιού.Το περίεργο και το όμορφο με αυτό το εκκλησάκι είναι οτι είναι άχτιστο. Μισοτελειωμένο. 2 μικροί τρούλοι απο μπετόν. Ο ναός της μοναξιάς αυτοπροσώπως.Αναρωτιέται κανείς γιατί έμεινε έτσι άχτιστο και ξεχασμένο. Αναρωτιέται κανείς πόσο καιρό έχει να πατήσει ανθρώπινο πόδι εκει πέρα. Άραγε τι να συνέβη σε αυτόν που το έχτιζε και το άφησε έτσι;Αναρωτιέται κανείς αν το προσέχουν οι περαστικοί όπως περνάνε η αν είναι ορατό μόνο στα μάτια που πόνεσαν βίωσαν αγάπησαν και αγκάλιασαν τη μοναξιά. Όποτε περνάω πάντα κάνω μια μικρή επίκληση στο τεραστίων διαστάσεων σχεδόν μαγεμένο γλυπτό που βρίσκεται εκεί και με εξέπληξε απο την πρώτη στιγμή...

όλοι βιώνουμε κάποιου είδους μοναξιά. Άλλοι πιο έντονα και άλλοι λιγότερο. Πως να κοιτάξει κανείς στα απύθμενα πηγάδια της ψυχής;Κάποιοι θα δούν κάτι το απόκοσμο, όπως εκείνο το εκκλησάκι,άλλοι θα δούν ενα κομμάτι μπετόν στο οποίο θα βαλθούν να κοπανιούνται με λύσσα απορώντας γιατί;

Σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός.

Καλή εβδομάδα να έχουμε.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

this city defines me....

ξέρω έχω εξαφανιστεί για μέρες αλλα δε προλαβαίνω.να το πω δειλά δειλά οτι είμαι ευτύχισμένη;

περνάμε τέλεια σε αυτήν την πόλη.....δεν έχω παραπάνω ώρα να γράψω...πάω να λιαστώ!!!

καλή σαρακοστή να έχουμε!



και ένα απαλό τραγουδάκι....

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

ακόμα μια βδομάδα ξεκινά και ένα ακόμα σεμινάριο συστημικής έφτασε στο τέλος του.τα συμπεράσματα πολλά και διάφορα.είμαι σε καλό δρόμο πάντως.

πρέπει να στο πώ.σταμάτησα να πέφτω.είμαι όρθια δυνατή οχι ακόμα.ούτε κοιτάζω ευθεία.αλλά τό χω.

ακόμα νιώθω μέσα μου τα σκαμπανευάσματα που έχουν δημιουργηθεί και τις υπόγειες δυνάμεις μου που είτε μετακινήθηκαν είτε δήλωσαν την παρουσία τους.

όλες οι περασμένες πληγές μου περιμένουν στη σειρά για να λυθούν.τις βλέπω και θα τις βάλω και σε τάξη.μια μια όλοι θα πάρετε.άλλωστε και λόγω ζωδίου έχω κατασκευαστεί για να αντέχω στα δύσκολα (και το έκανα) και να αναγεννιέμαι απο τις στάχτες μου (το οποίο τώρα κάνω)

"Μπαίνω πρόθυμα στον αγώνα για να νικήσω τους φόβους μου, εφοδιασμένος με την προστασία μιας αδιαπέραστης ασπίδας.Περπατώ στο προστατευτικό φώς της αγάπης , κρατώντας στο χέρι μου το κεντρί του θανάτου που αλλάζει τις ισορροπίες τις ζωής.Ποτέ δε προδίδω το σκοπό μου. Γίνομαι πλούσιος , διπλά άτρωτος και κάποτε ευλογημένος. Αφουγκράζομαι την ανάσα της ανθρωπότητας , διαισθάνομαι τις αλλαγές που έρχονται και η θέληση μου δέ γνωρίζει όρια.

Είμαι ο Σκορπιός"

κείμενο απο το βιβλίο του κώστα λεφάκη.Κάθε μου κύτταρο συμφωνεί αυτή τη στιγμή.μετά απο καιρό κοιτάζω τον ορίζοντα.

καιρός ήταν.



είσαι μακρυά απο τη ζωή μου και καλώς.έτσι το θέλαμε.αλλά σε ευχάριστώ που μου έδειξες τι παει να πεί ερωτευμένη γυναίκα.χωρις εσένα δε θα τα κατάφερνα.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

πολυειπωμένο θέμα το σημερινό.
σήμερα χάρηκα την πρώτη μου αργία λόγω τριών ιεραρχών.να σου πώ απο το να τρέχω στις διάφορες υπηρεσίες καλήτερα.

δέ θέλω να κολλάω σε στερεότυπα.γενικά δε μου αρέσει.αλλά είναι απίστευτο το κόντραστ ανάμεσα στα διαφόρων ειδών δημοσίων υπαλλήλων.σαν το κόντραστ των ελλήνων.απο τη μία αυτοί που επειδή ξύπνησαν στραβα ,τους ήρθε περίοδος κτλ θα σου γαμήσουν τη μέρα απο την άλλη αυτοί που εντελώς ανιδιωτελώς σε εξυπηρετούν με τον καλήτερο τρόπο.χάος.απο κεί που νιώθεις παρείσακτος ξαφνικά νιώθεις ζεστασιά.τι όμορφα.

η ανέκφραστη του μητρώου του ίκα.

έρχεται η σειρά μου και εξηγώ τι θέλω.πρίν απο μένα ένας κύριος την είχε βάλει τις φωνές γιατι κολυσιεργούσε και τον καθηστερούσε.η δε του έδινε σαφείς οδηγείες.δεν έδωσα βάση.ανέκφραστη παίρνει στα χέρια της τα χαρτιά μου.τα κοιτάζει μια αυτά και μια εμένα με μια έκφραση αηδίας και οργής ταυτόχρονα.της φαίνεται σχεδόν απίστευτο οτι τα έχω φέρει όλα.αλλα ανακτά το χαμόγελο της.ο λογαριασμός που της έδωσα δεν είναι στο όνομα μου.δε δέχεται κουβέντα.δε δίνει καμία λύση.βγήκε νικήτρια.σε τί δε θα σχολιάσω.μετα απο μένα έβαλε μια γιαγια 85 χρονών με τρεμμάμενα χέρια να γράψει μόνη της μια υπεύθυνη δήλωση.την χιλιοπαρακάλεσε η γιαγια γράψτε τη μου εσείς και να υπογράψω μόνο δε μπορώ να γράψω τίποτα αυτή.κοντό μαλλί κρεμασμένο στήθος και μάυροι κύκλοι μεγαλήτεροι απο τις κόρες των ματιών.δυστυχισμένη όσο δε πάει.όταν ξαναγύρησα ξανάκοψα χαρτάκι.τελικά βγήκε ο αριθμός μου δίπλα.το ταμείο της λεγάμενης αδειάζει.με κοιτάζει.της λέω προτιμώ να περιμένω τη σειρά μου.ξεφύσηξε και πήγε για τσιγάρο.καθώς έφευγε οι παρεβρισκόμενοι τη στόλιζαν ψυθηριστά.άντε και γαμήσου.σε 5 λεπτά είχα τελειώσει.

φτάνω στο γράφείο νο2.η κοπέλα με χαιρετά εγκάρδια.μου λέει να κάτσω.μελετάμε τα χαρτιά μαζί.μου λέει όλα εντάξει.μου βγάζει φωτοτυπίες όλα τα έγγραφα που χρειάζομαι χωρίς να της το ζητήσω. τρέχει χτυπάει πόρτες μιλάει σε κόσμο "καιγόμαστε" λέει στους ιθύνοντες ανιδιοτελώς.θα μπορούσε να είναι σαν την άλλη."δεν έχετε αυτο καλημέρα σας" αλλα όχι.καμία σχέση.

φτάνω στον οαέδ έδεσσας 2.10.οι ώρες υποδοχής έχουν περάσει εδω και 10 λεπτά.το θερμόμετρο του κινητού μου δείχνει μείον 2.τα στόρια έχουν κατέβη μέν αλλα απο μέσα όλοι φαίνονται στα γραφεία τους.είμαι μόνη μου.χτυπάω την πόρτα.ένας κύριος μεσόκοπος με "κόβει" απο πάνω ως κάτω.δε του έκανα.μου λέει όχι.σας παρακαλώ έχω έρθει απο θεσσαλονίκη του λέω μου λέει όχι θα έρθεις αύριο.σκατοκαριόλης.και να σου πώ κάτι.μπορεί να πείς τώρα οτι και στο εξωτερικό θα κάνανε το ίδιο.συμφωνώ.θα το κάνανε.αλλα στο εξωτερικό έχουν προβλέψει και το να σου δίνουν εναλλακτικές.ιντερνετ φαξ.κάτι.αλλα τί να σου κάνουν τόσοι δυστυχισμένοι μαζεμένοι εκει μέσα.

μου έκανε τρομερή εντύπωση.γιατί τόση μυζέρια και δυτυχία.βρίσκει μετά ο κόσμος και λέει και παίρνει και την μπάλα η δεύτερη που στην τελική τρέχει πάνω κάτω.κρίμα

ρε παιδιά τι κρύο είναι αυτό;

θέλω να νιώσω ξανά έτσι.....

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

και αφού άλλαξε η ζωή μου τις τελευταίες μερες επιτέλους βρήκα λίγο καιρό (και κουράγιο) για να γράψω τα νέα μου.
το σχολείο είναι μακρυά ,εκτός θεσσαλονίκης.θα μου πείς ταλαιπωρία αλλα να σου πω κάτι;μάρεσει που χάνομαι στο πλήθος το πρωί.που φεύγω απο το σπίτι με τα βιβλία μου με τον καφέ μου.με τη μουσική και τα γυαλια ηλίου και να χάνομαι μέσα στο πλήθος.απο αυτή τη διαδρομή σπίτι σχολείο μου έχουν μείνει μερικές εικόνες.το κόντραστ της ανατολικης και δυτικής θεσσαλονίκης,η θάλασσα,οι κάμποι της πέλλας, τα αμέτρητα άδεια κτήρια απο παλιά εργοστάσια και βιοτεχνίες που στα περισσότερα έχουν μείνει μόνο οι τοίχοι.

το σχολείο μου ξυπνά αναμνήσεις κάποιες ευχάριστες κάποιες οχι δυσάρεστες αλλα πιο δύσκολες.βέβαια το κλήμα είναι πολύ καλό και αυτό βοηθάει.κάθε πρωί ξυπνάω με χαρά για να κάνω το ταξίδι.

την προηγούμενη βδομάδα βρέθηκα στο μέγαρο στο σεμινάριο του σπανού για την όπερα μπαρόκ.καταπληκτικός μουσικός και τραγουδιστής.μας διόρθωσε στα σημεία και γενικά ήταν πολύ ωραία εμπειρία.επίσης κατάλαβα οτι πρέπει να κάνω κάποτε την υπέρβαση.

αυτά προς το παρόν.

σας αφήνω με αυτό το υπέροχο μανδριγάλι παραμένοντας στην εποχή μπαρόκ.

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

:)

που λες η φίλη μου και αγαπητή μου δασκάλα μου έλεγε τις προάλλες....
τα λεφτά δε θα τα πετάς μέσα στην τσαντα ετσι απλά.θα τα βάζεις στο πορτοφόλι και με σειρά.απο το μεγαλήτερο προς το μικρότερο σε αξία.και μάλιστα η ζωγραφιά με τις γέφυρες να κοιτάζει προς εσένα οταν ανοίγεις το πορτοφόλι.γιατι απο την άλλη μεριά τα χαρτονομίσματα έχουν κλειστές πορτες.και απο τις κλειστές πόρτες δε περνάει τιποτα,πώς θα περάσουν τα λεφτά και θα σου έρθουν;

λίγο αυτο,λίγο που το γνωστό make believe δηλαδή που γενικά αισθάνομαι οτι φέτος θα ειναι μια καλήτερη χρονία....ε...ήρθαν και τα καλά νέα..

νιώθω ενα μούδιασμα...είναι αυτές οι τελευταίες ώρες που περνάνε και απο δευτέρα θα σταματήσω και επίσημα να είμαι μαθήτρια και θα περάσω στην αντίπερα όχθη!

θα με φάνε τα λεωφορεία αλλα its worth it(i think)


άλλωστε είπαμε...luck is an attitude!

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

καταχρήσεις...

σε περιπτωση που δεν το εχεις καταλαβει προφανως ειμαι σινγκλ εδω και καποιο διαστημα.ειναι εκεινο το διαστημα του χωρισμου που σε πιανει το παραληρημα συνειδητοποιησεων που σκεφτεσαι ποσο μαλακας ησουν που εφαγες στη μαπα τοσες μαλακιες,που φτανεις σε αυτοκαταστροφικες καποιες φορες και αυτοκτονιεκες τασεις βρε αδερφε.ειναι εντομεταξυ και χειμωνας ιανουαριος πολυ αχαρος μηνας.ειναι και αυτες οι μερες μετα τις γιορτες που ειναι πολυ χαλια γιατι σου εχει μεινει ψυχολογικο οτι θα ανοιξουν τα σχολεια και τερμα οι διακοπες κτλ κτλ...είναι εκείνη η φάση που σου έχει κάτσει το όλο πραγμα πολύ βαρύ και θές κατι να ξεφύγεις..να σταματήσεις να σκέφτεσαι...και δινεις το οκ για να κανεις καταχρησεις...

μερικοι θα κανουν αυτο....



άλλοι θα προτιμήσουν αυτό σκέτο η σε συνδυασμό με το απο πάνω...



κάποιοι πιό ακραίοι μπορεί να κάνουν κι αυτό...




εγώ λέω να κάνω αυτό.....γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή....



ας ελπίσουμε οτι θα ξεπεραστεί σύντομα το θέμα...αν σε κανα χρόνο απο τώρα εχω γινει raider σε τόπ guild να ανησυχισετε....

ψυθήρισμα

έχω τόσα πολλά να γράψω και δεν ξέρω από πού να αρχίσω.νιώθω ένα τεράστιο βάρος μέσα μου.και έναν φόβο.ακόμα και μια ενοχή.πως άφησα έτσι τον εαυτό μου τόσα χρόνια;πώς επέτρεψα σε ένα συναισθηματικό βαμπίρ να με περιφέρει και να περιφέρεται επάνω μου για 3 χρόνια ολόκληρα.πως γίνεται...
ήταν όλα ένα τεράστιο ψέμα. κοροϊδεύαμε τον εαυτό μας.πώς θα μπορούσε αυτή η σχέση να προχωρήσει;γι αυτό δε προχώρησε.και βάλτωσε.και εσύ πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να μου ψιθυρίζεις τα τελευταία σου λόγια "με καταλαβαίνεις τώρα;κατάλαβες γιατί εξαφανίστηκα;"

κατάλαβα γαμώτο.κατάλαβα και τώρα τραβάω τα μαλλιά μου.στο είπα πως πλέον δε κρατάω κακία.

είμαι μεγάλο χαιβάνι που σε σκέφτομαι ακόμα.τόσος καιρός και ακόμα δεν εχω πει το αντίο.τώρα ίσως έγινε μια αρχή.αφού έφυγε απο πάνω μου το βαμπίρ τώρα κάποια στιγμή θα καταφέρω να σταθώ στα πόδια μου.μόνη.

και ίσως εσύ η η ιδέα σου θα με ξαναεπισκευθούν με σάρκα και οστά.

αυτή είναι η βαθύτερη μου επιθυμία.ξέρω τα λάθη μου.τα ξεσκέπασα όλα πια.τώρα μόνη μου θα προχωρίσω μπροστά.ήθελα απλά να σου πώ πως μου λείπεις.κι ας έχουν περάσει χρόνια απο την τελευταία μας κουβέντα.

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

facebook και ξεκατινιασματα.

ελεος πλεον με αυτο το facebook.
μαλακα εχεις συνειδητοποιησει ποσα ξεσκεπασματα κερατωματων εχουν υπαρξει απο τοτε που δημιουργηθηκε;ποσες αδιακρισιες;οχι οτι δεν υπηρχαν και πριν αλλα τωρα ειναι μες στη μουρη μας ρε φιλε και ειναι παντου!

οχι πες.
δεν εχεις τουλαχιστον μια φιλη που επιασε τον γκομενο της να φλερταρει με αλλες μεσω μηνυματων στο facebook;

δεν εχεις τουλαχιστον ενα ζευγαρι με μανια καταδιωξης με κοινα προφιλ γιατι "δεν εχουμε τιποτα να κρυψουμε (και καλα)";

εμενα μου ετυχε τωρα ο πρωην μου τη μια μερα να μου ορκιζεται οτι δε ξερει τον κωδικο μου και την αλλη μερα ο μαλακας πηγε με το προφιλ μου και ειπε χρονια πολλα στην αδερφη μου.μπερδευτηκε το παιδι φαινεται...

εχω ακουσει και για γνωστους που κανουν fake profile και την πεφτουν στις γκομενες η στους γκομενους τους για να μαθουν αν θα τους κερατωναν.

μια φιλη μου παλι εχει τον κωδικο του γκομενου της αυτος τον δικο της και οταν ειναι χωρια καθονται και οι 2 με τα 2 προφιλ ανοιχτα περιμενοντας ποιος θα παει στο τσατ να την πεσει σε ποιον.

η αλλη παλι εμαθε οτι την κερατωνε ο γκομενος της μεσω του facebook.

εγω δε μπορω να το κατανοησω αυτο.γιατι τετοια κατινια ρε παιδια;γιατι τετοια decadance ακομα δε μπηκε η χρονια;

και οχι μονο αυτο δε καταλαβαινω και το αλλο.
η γκει κοινοτητα τουλαχιστω λεει.οκ εμεις με τις συμβατικες σχεσεις δε το χουμε και πολυ γιατι δεν πληρουμε τα κοινωνικα προτυπα και για χιλια δυο αλλα πραγματα.
οποτε εκατσαν οι ανθρωποι εφευρεσαν μερη οπου ο σκοπος ειναι η γνωριμια και το σεξ.

εμεις οι στρειτ τι κανουμε ρε μαλακα;γιατι ειμαστε σα τα βοδια στη στανη και κοιμομαστε;γιατι δε το παιρνουμε αποφαση οτι κ εμεις πλεον συμβατικες σχεσεις δλδ αυτο που περιμενει η αλλη για να παντρευτει δε παιζει.και αν παιζει θα υπαρχει πολυ γλυτσα και δυσοδια απο πισω (εδω ο αλλος μετα απο 3 χρονια σχεσης χτυπιεται οτι με εμπιστευεται και μετα μου κανει σκηνηκα για πραγματα τα οποια ανακαλυψε στις ερευνες του αλλα του τα ειπαν αλλη ΝΤΕΜΕΚ ).

εντελως ντεκαντανς ομως.

μονο με διαλογους σουρεαλισμου μπορεις να απαντησεις σε τετοια πραγματα.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

πρωτοχρονια 2012 /luck is an attitude....

φετος ηταν απο τις πιο ωραιες πρωτοχρονιες.

το σπιτικο τραπεζι ντημενο με κοκκινο τραπεζομαντιλο το μενου καρμποναρα φουρνου το κρασι μοσχοφιλερο.η μουσικη κλασσικη πρωτοχρονιατικη,strauss mozart κτλ.

ο καινουριος χρονος μας βρηκε χορευοντας καν καν οι τρεις μας στο σαλονι μας.εγω φορουσα ενα μωβ φορεμα κοκτειλ το αγαπημενο μου δαχτυλιδι,δωρο για τις συναυλιες μου απο ενα πολυ αγαπητο προσωπο,σκουλαρικια ασορτι γυαλιστερο μπεζ καλσον και τα πιο ψυλα ψυλοτακουνα μου.ειπαμε φετος να στολιστουμε δεοντος να τον υποδεχτουμε τον χρονο οπως θα θελαμε να τον ζησουμε.

ανοιξαμε τα δωρα του αηβασιλη,ηταν ολα ταιριαστα και ομορφα.εγω πειρα οτι ηθελα φετος ουτε γραμμα να εγραφα!μια καφετιερα και μια καινουρια τσαντα.

μετα πηγαμε σε σπιτι επισης κοντινου προσωπου η οινοποσια συνεχιστηκε,και μαλιστα με καλη σαμπανια εμφιαλωσης 1995.

μια πρωτοχρονια μακρυα απο τους δικους μας αλλα γεματη αγαπη και ευχες.και πολυ λαμψη.

το ειπα και το λεω γενικα.αυτη η χρονια θα ειναι μια διαφορετικη χρονια.ειναι η χρονια που θα πρεπει να κοιταξουμε μεσα μας.και να αρχισουμε να αλλαζουμε σιγα σιγα τα μικρα πραγματα και μετα τα πιο μεγαλα.

να βαλουμε τον σεβασμο στον εαυτο μας και στους αλλους και να μαθουμε να μην επιβαλλομαστε στους γυρω μας ,για δικο μας οφελος.αλλωστε ολοι ειμαστε ισοι και κανεις δεν οφειλει τιποτα σε κανεναν ,ουτε την κατανοηση ουτε την αγενεια.πρεπει να μαθουμε ποια ειναι τα ορια μας για να μπορεσουμε να κοιταξουμε μπροστα.

ευχομαι σε ολους καλο κουραγιο για να αντιμετωπισουμε τις αλλαγες που θα ερθουν σε αυτο το χρονο.να εχουμε δυναμη και να μαθουμε να δινουμε αγαπη γυρω μας ας ειναι και καμια φορα χωρις ανταλλαγμα.

πιστευω πραγματικα οτι σε αυτη την χρονια θα αλλαξουν πολλα.αλλα προς το καλητερο.ολα αλλωστε γινονται για καποιο λογο.

φετος το official ποτο του 2012 θα ειναι το μαρτινι.σας παραθετω και σας αφιερωνω απο κατω τους λογους αυτης της αποφασης.

1)το σλογκαν



2)το παλικαρι...



αντε και σε καλο να μας μπει!