Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012


έχουμε πεθάνει στα dailies λέμε... μύρισε λίγο φθινόπωρο σήμερα ε; χμ.... ζεστός γαλλικός και άγιος ο θεός.... α έρχεται και η ξυνή σήμερα....θα γίνουν τα κλασσικά όπως κάθε φορά και μετά θα βάλουν κανα τούρκικο να ξεχαστούμε κι εμείς θα πάμε να κάνουμε τι άλλο;dailies... ναι δεν έχω την τρελή διάθεση... έρχεσαι κι εσύ στο κεφάλι μου...αναρωτιέμαι αν είσαι καλά αν είσαι ευτυχισμένος...στ'αλήθεια θέλω να είσαι... κατά τα άλλα καλά...ακαμψία...

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012


Μ' αυτά και με τ'άλλα έφυγε κι αυτό το καλοκαίρι.Και κάπου εδώ έκλεισα επισήμως ένα χρόνο επαναπατρισμού. Τα συναισθήματα περίεργα.Τελευταία ένα αίσθημα "what am i doing here" με κυριεύει. Από δουλειές δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο οι περιβόητοι πίνακες αναπληρωτών.Περιμένεις καρτερικά 2 3 μήνες 4 5 όσους χρειαστεί και δουλεύεις μέχρι τον Ιούλιο. Μία μικρή ανακούφιση ίσα ίσα να ξεγελαστείς και να νιώσεις άνθρωπος. Και του χρόνου με άλλα παιδιά με άλλο σχολείο φτού κι απ την αρχή. Σου λέω. Ίσα ίσα για να νιώσεις άνθρωπος. Το βλέπεις κι εσύ ρομαντικά το θέμα.Έτσι κι αλλιώς στην εποχή μας δεν μπορείς να βγάλεις φράγκα άρα γιατί να κάνεις κάτι που δεν αγαπάς; Παρόλαυτά το περιθώριο δημιουργίας πολύ πολύ στενό. Στα θέατρα και στους διάφορους χώρους με έκπληξη παρατηρείς τις γνωστές ύαινες και γριάδες τσούλες να τα έχουν πάρει εργολαβία και αναρωτιέσαι πως ακόμα και σε αυτή την δύσκολη εποχή δε ψοφάνε και συνεχίζουν. Θα μου πείς οτι κάτσε ρε φιλενάδα δε μπορεί να φταίνε οι άλλοι για όλα τα κακά της μοίρας σου. Και να σου πώ και κάτι;Εχεις κάποιο δίκιο.Κι εγώ έτσι το έβλεπα μέχρι τώρα.Δε χρειάζεται να κλαίμε τη μοίρα μας όλη μέρα κι όλη νύχτα. Αυτά που μπορούμε να τα κάνουμε θα τα κάνουμε. Να σου πώ την αμαρτία μου κουράστικα. Έχω κι άλλα να σου πώ. Αύριο πάλι