και αφού άλλαξε η ζωή μου τις τελευταίες μερες επιτέλους βρήκα λίγο καιρό (και κουράγιο) για να γράψω τα νέα μου.
το σχολείο είναι μακρυά ,εκτός θεσσαλονίκης.θα μου πείς ταλαιπωρία αλλα να σου πω κάτι;μάρεσει που χάνομαι στο πλήθος το πρωί.που φεύγω απο το σπίτι με τα βιβλία μου με τον καφέ μου.με τη μουσική και τα γυαλια ηλίου και να χάνομαι μέσα στο πλήθος.απο αυτή τη διαδρομή σπίτι σχολείο μου έχουν μείνει μερικές εικόνες.το κόντραστ της ανατολικης και δυτικής θεσσαλονίκης,η θάλασσα,οι κάμποι της πέλλας, τα αμέτρητα άδεια κτήρια απο παλιά εργοστάσια και βιοτεχνίες που στα περισσότερα έχουν μείνει μόνο οι τοίχοι.

το σχολείο μου ξυπνά αναμνήσεις κάποιες ευχάριστες κάποιες οχι δυσάρεστες αλλα πιο δύσκολες.βέβαια το κλήμα είναι πολύ καλό και αυτό βοηθάει.κάθε πρωί ξυπνάω με χαρά για να κάνω το ταξίδι.

την προηγούμενη βδομάδα βρέθηκα στο μέγαρο στο σεμινάριο του σπανού για την όπερα μπαρόκ.καταπληκτικός μουσικός και τραγουδιστής.μας διόρθωσε στα σημεία και γενικά ήταν πολύ ωραία εμπειρία.επίσης κατάλαβα οτι πρέπει να κάνω κάποτε την υπέρβαση.

αυτά προς το παρόν.

σας αφήνω με αυτό το υπέροχο μανδριγάλι παραμένοντας στην εποχή μπαρόκ.