Κυριακή 11 Αυγούστου 2013


Δεν αλλάζει κάτι ,ο Αύγουστος έχει μπεί για τα καλά.Έχω ένα ελαφρύ μαύρισμα από τις λιγοστές αλλα πολύ απολαυστικές μέρες στη Χαλκιδική. Κάποιες μέρες με ζόρισε γιατι μια παλιά πληγή ξύθηκε και τώρα την ξανακαίει το αλάτι. Πάντα έτσι θα συμβαίνει όμως όσο νοικοκυρεμένα και αν την κρύβω επιμελώς κάτω απο την καθημερινότητα. Αυτά σκεφτόμουν και πόσο άδικο είναι για 2 ανθρώπους που είναι ερωτευμένοι να είναι χώρια για μαλακίες. Κάποιες φορές σε πιάνει το γαμώτο. Αυτό. Κατά τα άλλα είμαι σε αναμονή, κλασσικά όπως κάθε χρόνο. Νιώθω οτι έρχονται κάποιες εξελίξεις. Δε ξέρω τι ακριβώς νομίζω οτι λίγο πολύ θα επηρεάσουν τα πάντα.Για να δούμε.

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013


Ξύπνησε το πρωί από ένα θόρυβο της διπλανής οικοδομής. Είχε ιδρώσει λόγω ζέστης. Ο γάτος ήταν κι αυτός ξαπλωμένος δίπλα του και τον κοίταζε με το γνωστό μπλαζέ βλέμμα.Κοίταξε το ρολόι στο κομοδίνο . Ήταν περασμένες 8.00. Δεν είχε κουράγιο να σηκωθεί ,όμως ο γάτος του έγνεψε να τον ταΐσει. Με αυτόματες κινήσεις του γεμίζει το μπολάκι με φρέσκο φαΐ και νερό. Με τις ίδιες αυτόματες κινήσεις οδήγησε το σώμα του στο μπάνιο. Κοίταξε το πρόσωπο του στον καθρέφτη. Έδειχνε κουρασμένος παρόλο που κοιμήθηκε πολλές ώρες. Άρχισε να πλένει το πρόσωπο του. Στη συνέχεια έπλυνε τα δόντια του. Η γεύση του φθορίου στο στόμα του λειτουργούσε όπως για κάποιος άλλους λειτουργεί ο καφές.

Κοντοστάθηκε έξω από το δωμάτιο του και την κοίταξε. Για μια στιγμή νόμιζε πως ήταν μόνος του ,απλά ακολουθώντας τη ρουτίνα τόσων πρωινών ξυπνημάτων ,πριν εκείνη μπει στη ζωή του. Αναρωτήθηκε εάν τότε ήταν λιγότερο μόνος.Δεν μπορούσε να διακρίνει τη διαφορά.'Έδιωξε τη σκέψη ,κουνώντας γρήγορα το κεφάλι ,του για να την αποτινάξει από πάνω του. Μετά σκέφτηκε εκείνη.Πού να ήταν άραγε;Τι να έκανε; Άραγε τον σκέφτεται ποτέ; Η κοπέλα στο κρεβάτι συνέχισε να κοιμάται με απόλυτη ασφάλεια.

"Αυτό έχεις τώρα." είπε στον εαυτό του. "Δεν έχει νόημα να περιμένεις περισσότερα." "Προσπάθησε να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς με αυτό." "Δεν είναι μια άσχημη ζωή"συνέχισε. Μια άλλη φωνή πιο εσωτερική είπε "Μα δεν είσαι ερωτευμένος μαζί της". Ήταν αλήθεια. Ποτέ δεν ήταν. Την αγαπούσε ναι αλλά ποτέ δεν του ήταν ξεκάθαρο πως. Ενώ με εκείνη ,τότε, ήξερε. Ένας άντρας και μία γυναίκα ,τίποτα λιγότερο ,τίποτα περισσότερο.Έκλεισε τα μάτια.Τα άνοιξε θυμωμένος.Ακόμα και τώρα μετά από τόσα χρόνια η σκέψη της τον ταράζει.

"Τι έχεις;" άκουσε πίσω του μια φωνή με τόνο ανησυχίας. Η κοπέλα είχε ξυπνήσει και τον κοιτούσε εδώ και μερικά λεπτά. "Δεν θα σου δείξω τίποτα " σκέφτηκε και βιαστικά φόρεσε το προσωπείο του. "Τίποτα αγάπη μου ,όλα καλά,καλημέρα.". Της έδωσε ένα περαστό φιλί ,για να διώξει τυχόν υποψίες. Εκείνη καθησυχασμένη κατευθύνθηκε προς το μπάνιο. Μόλις έκλεισε η πόρτα κατέβασε για λίγο το προσωπείο του και προσπάθησε να συγκρατήσει τα δάκρυα του.