η αδιαφορια ειναι χειροτερη και απο την κακια μου ελεγε συχνα πικνα η μαμα μου οταν ημουν μικρη.βεβαια το ελεγε σε ασχετες φασεις οταν ας πουμε μου ελεγε να διαβασω και εγω το απεφευγα αρα αδιαφορουσα.
δυστυχως την εμπεδωσα τη φραση αρκετα την τελευταια εβδομαδα.
και οχι τιποτα εχω εξοργιστει σε τετοιο βαθμο που νιωθω το κεντρι να εχει σηκωθει στη ραχη μου και σε λιγο θα αρχιζει και τις σβουρες.
και οχι τιποτα τελειωνω τη σχολη και αντι να βρω ησυχια το μονο που βρισκω ειναι ερωτησεις.
και οχι τιποτα ειναι και ερωτησεις ρητορικου χαρακτηρα οπως γιατι δε κοιτας να παντρευτεις τωρα που εισαι σε ηλικια (27),γιατι δε κανεις το ιδιο οπως η ταδε η η δεινα κορη του ταδε συναδελφου που εκανε αυτο και αυτο και το αλλο;αχ πως θα τα καταφερουμε με την κριση τωρα τι θα γινουμε αχ αχ και βαχ.
κατι παρομοιο με μια κυρια μεγαλης ηλικιας που ειχαμε στη διευθυνση.εκτος του οτι δε σκαμπααζε τιποτα μειτε απο διευθυνση μειτε το να ειναι μια απλη χορωδος με ενα απλο σολφεζ που να εινα σωστο μειτε να δινει εναν σωστο τονο οποτε επιανε το ρημαδι το διαπασον στα χερια της ,ερχοτανε δε μονημως απροετοιμαστη.μα μονυμως ομως.
και στο τελος οταν μας "διευθυνε"το μονο που καταφερνε ηταν να κανει κατι γελοιες γκριματσες και οι κινησεις των χεριων που "μετρανε"τον ρυθμο ηταν ομοιες με ενος μωρου μηνων που κανει χαρουλες.
ερε πως φορτωνα οταν συνεβαινε αυτο...πως ηθελα να παρω το ντοσιε με τις παρτιτουρες και να της δοσω μια στη μαπα.
να σκασει επιτελους.
αυτο ακριβως νιωθω τωρα για ορισμενες καταστασεις.
σκασμος!