θυμασαι που πριν απο κατι καιρους ελεγα οτι ειχα ελειψη εμπνευσης;ε λοιπον και η εμπευση ηρθε και η δημιουργια ηρθε και το τοπιο ξεκαθαρισε ακομα περισσοτερο.την προηγουμενη εβδομαδα παρακολουθησα ενα σεμιναριο μονωδιας/voice coaching/διευθυνσης.η τοποθεσια ηταν σε ενα μπαροκ μοναστηρι οποτε το ολο πραγμα ηταν σε πολυ ωραια τοποθεσια με απιστευτες αιθουσες.απο το πρωι μεχρι το βραδυ προβες πρακτικη κι αλλες προβες κι αλλες προβες.στο τελος καναμε και 2 συναυλιες.στην πρωτη τραγουδισα κιολας το vedrai carino του μοτσαρτ.πραγματικα νιωθω πτωμα αλλα νιωθω σα να γυρισα απο διακοπες.και τωρα υποτειθεται πρεπει να βρω συγκεντρωση για διαβασμα και δεν εχω καμια μα καμια ορεξη.εγω το μονο που θελω τωρα ειναι να συνεχισω οτι εκανα και την προηγουμενη εβδομαδα.
μπορω να πω πως οι καθηγητες του σεμιναριου ηταν περαν των προσδοκιων μου και ηταν απιστευτα οξυμωρο το ποσο προσπαθησαν να μας κρατησουν ολους σε μια ομαδα σε αντιθεση με τα ατομα του πανεπιστημειου που εκαναν τα παντα για να χωριστουμε σε αλβα και βητα εθνικη.το ποσο λαθος ηταν επιβεβαιωθηκε πανηγηρικα παρα πολλες φορες.δε θελω να βγαλω χολη οποτε θα αρκεστω να σου πω πως γυρησε ο τροχος και χαρηκα τοσο πολυ που μετα απο πολυ καιρο βρεθηκα αναμεσα σε ανθρωπους που μοιραζομαστε τις ιδιες σκεψεις και αρετες και την ιδια νοοτροπια και που αυτη τη φορα εμεις υπερτερουσαμε των αλλων που δημιουργουν εντασεις ζηλοτυπιες και καταστροφικες συγκρισεις κομπλεξικου χαρακτηρα.
πειρα πολυ κουραγιο γιατι ακουσα συγκεκριμμενα πραγματα απο ανθρωπους που ουτε τυχαια τα λενε ουτε τυχαιοι ειναι οι ιδιοι και καταλαβα οτι ειμαι στο σωστο δρομο παρα το οτι τοσο καιρο με ειχανε στον παγκο.
χαιρομαι και νιωθω απιστευτη ευεξια παιδια!
πολλες φορες μπορουμε και ας δειχνουν ολα το αντιθετο η το οτι ειμαστε σε γκριζα ζωνη.

σας αφηνω με το κομματι που τραγουδισαμε στη συναυλια