recordare

εχω απιστευτο εκνευρισμο.οχι γιατι κατι εκνευριστικο εγινε και με πειραξε αλλα γιατι πεθανε η γιαγια μου.με τη γιαγια δεν ειχαμε τις καλητερες σχεσεις ,βασικα δεν ειχαμε καθολου σχεσεις.εκεινη μισουσε το νησι δεν πατουσε ποτε το ποδι της ακομα και οταν ηταν στα καλα της για να δει την κορη της και εμας.
ειχαμε μια τυπικη σχεση οχι τυπικη σχεση γιαγιας κορης.παρολαυτα η γιαγια παντα ειχε εκεινη την βουκολικη ηρεμη φισιογνωμια.μια βουνισια φολκλορικη αυρα.την εβλεπα ελαχιστα ,οποτε πηγαινα αθηνα δηλαδη περιπου μια φορα το χρονο.η τελευταια φορα που την ειδα ηταν πριν 3 χρονια λιγο πριν το πρωτο μεγαλο ταξιδι για την πορτογαλια.μετα δεν εκατσε ποτε να παω αθηνα για να την δω.το ηξερα αληθεια σου λεω οτι δε θα την ξαναεβλεπα.
πιο πολυ στεναχωριεμαι για τη μαμα μου.στεναχωριεμαι γιατι ξερω οτι τωρα θα νιωσει οχι μονο την απωλεια της τωρα αλλα και την απωλεια της σαν εικονα ολα αυτα τα χρονια που εφυγε απο το σπιτι για σπουδες και μονο περιστασιακα βλεποντουσαν.με πιανει κομπος στο λαιμο που θα ειναι μονη της και δε θα μπορεσω να της κρατησω το χερι.το σκεφτομαι και σπαει η φωνη μου.που θα μεινει με το παραπονο πως αν και καταφερε πολλα και με απιστευτες δυσκολειες παντα την αποπερνε και σχολιαζε αρνητικα και δε της αναγνωρισε οτι εκανε λαθος σε αυτο.στο τηλεφωνο δεν ηξερα τι να της πω.με εχει πιασει ενας πονος απο αυτους που θες να κλαψεις αλλα επειδι πονας πολυ ουτε αυτο δε μπορεις να κανεις.
και κατα ταλλα πρεπει να γραψω εργασια τωρα εγω.

δε με χωραει το σπιτι.

η μουσικη για σημερα πενθημη...
στη γιαγια δε θα αρεσε...αλλα της μαμας της αρεσει ο μοτζαρτ.