θυμασαι πριν μερες που σου ειχα πει για μια καθηγητρια που ακουγα το μαθημα της και ηταν αψογη κτλ κτλ;ε εκανε ενα σεμιναριο στο πορτο και πηγα.αυτο σημαινει οτι ειμαι αφραγκη τωρα επισης σημαινει οτι θα ειμαι μεχρι τελος του μηνα αλλα δε πειραζει.ειμαι πολυ χαρουμενη.τα μαθηματα πηγαν πολυ καλα.τα ατομα που συμμετειχαν ηταν επισης πολυ καλα.ηταν και μια κοπελα 20 χρονων με μια φωνη απιστευτη.αφου μεχρ και η δασκαλα αστειευομενη ελεγε οτι θα επρεπε να απαγορευονται τετοιες φωνες σε αυτη την ηλικια.

αυτο που με χτυπησε κατακουτελα ηταν ομως αλλο.ναι οκ δεν ειμαι αυτο που θα ελεγε κανεις social butterfly και εννοειται πως σαν σκορπιος μια καχυποψια την εχω.ομως ποτε δεν ειχα δυσταγμο στο να τραγουδισω μπροστα σε αλλους.ειτε οι αλλοι ειναι κοινο ειται ειναι μαθητες.αφου ηθελα να δουλεψω με την καθηγητρια το signore ascolta και δεν της ειπα τιποτα γιατι δεν ηθελα να την πω την αρια μπροστα στις αλλες κοπελες.καπου διστασα.και επισης διστασα και επρεπε να τραγουδησω στην συναυλια.διαλεξα το porgi amor γιατι το εχω μελετησει υποτειθεται, το εχω πει σε εξετασεις μπροστα σε καθηγητες χωρις κανενα προβλημα.ομως εδω κομπλαρα.εκανε και ο πιανιστας κατι λαθη στην εισαγωγη και αντι να μπω στο mood αποσυγκεντρωθηκα.και τοτε με χτυπησε κατακουτελα.σε εκεινα τα δευτερολεπτα εισαγωγης συνειδητοποιησα πως εχω αγχωθει γιατι απλουστατα εχω να τραγουδισω μπροστα σε κοσμο χωρις υπερβολη χρονια.και χωρις να το εχω συνειδητοποιησει οτι ειναι χρονια..και για να ειμαι πιο συγκεκριμμενη απο τοτε που ηρθα πορτογαλια δεν εχω βγαλει ουτε νοτιτσα σολο.τι σκατα;

δε μπορω να καταλαβω τι κανω λαθος και παντα μενω στην απεξω.παντα θα υπαρχει ενα γκρουπακι ανθρωπων που θα με αγνοει και ενα αλλο που θα μου λεει ποσο κακα εκαναν αυτοι που με αγνοησαν πως εγω θα επρεπε να εχω το σολο απο αριες σε διαφορα εργα που ανεβασαμε.μεχρι και ο καθηγητης μου μπροστα σε ολους ειπε οτι πιστευει οτι εχω την καλητερη φωνη στη σχολη.γιατι τετοια αδιαφορια ομως λες και δεν υπαρχω;ωρες ωρες σκεφτομαι μηπως με την αποστασιοποιηση μου ωρες ωρες σαμποταρω τον εαυτο μου και δε θελω πραγματικα να προσπαθησω αλλα να κλαιγομαι στο οτι αξιζα αλλα η ατιμη κοινωνια δε με αφησε..μπρρρρρ...

και εχω και τους γονεις μου να με ρωτανε σε ακυρες φασεις αν αποφασισα τι θα κανω.ενω εχω πει πως πρωτα θα τελειωσω τη σχολη να φυγει απο το κεφαλι μου και μετα θα ασχοληθω με σχολες.ειπε και η κοπελα οτι θα με βοηθησει και στο ρεπερτοριο και στην επιλογη σχολης.

εχω και τα ζωδια να μου λενε οτι λογω εκλειψεων πρεπει να ανοιξω διαυλους με το παρελθον.ε ποσο πια κυριε αστρολογε μου!ελεος!

αυτα που λες.χαρηκα αλλα και προβληματιστηκα επισης.να δουμε που θα παει αυτο.ελπιζω να μη φυγω παλι σε κανα τοιχο και με μαζευουν με τα κουταλακια.