here i am το λοιπον μια ανασα πριν το δεκαπενταυγουστο.η ημερομηνια που γυρισα στο νησι πιο αργα απο ποτε ηταν 11 αυγουστου.ηταν το 2008.επισημως πλεον ειναι το πρωτο καλοκαιρι που θα περασω μακρια απο την ελλαδα και οτι ειχα στο μυαλο μου σαν ελληνικο καλοκαιρι.

το αστειο της υποθεσης ειναι πως αγχωνομουν να μην παω στην εξεταστικη σεπτεμβριου για να μη φαω το καλοκαιρι μου εδω αλλα anyways...ετσι κι αλλιως τα πραγματα εχουν ερθει εντελως αλλιως....

το μεταπτυχιακο στο τραγουδι που τοσο θελω να κανω δε μπορει να γινει φετος.και οπως ολα δειχνουν η πορτογαλια δεν ειναι μια τοσο σοφη επιλογη για αυτο.φετος το μενου εχει επαναπατρισμο.προσωρινα τουλαχιστον.

αυτο δε θα με πειραζε ιδιαιτερα αν ημουν μονη μου.ομως τωρα;πως θα σε αφησω και θα φυγω καλε μου;θα αντεξουμε μακρυα ο ενας απο τον αλλον;

εχω στο μυαλο μου οτι θα τελειωσουμε τις υποχρεωσεις μας και μετα θα φυγουμε για καπου αλλου.καπου ουδετερα.καπου που να μπορεσουμε να ζησουμε μια κανονικη ζωη και οχι απλα να επιβιωνουμε τρωγωντας μακαρονια με τυρι.αλλα και ετσι να ειναι ας ειναι.τοσα περασαμε μαζι.ε;

με μιση πανμιση καρδια θα φυγω.και εδω τωρα με μιση πανμιση καρδια ειμαι.απο τη μια θελω να φυγω να δω το καλοκαιρι μου κι εγω μετα απο μια δυσκολη χρονια και απο την αλλη...αμα φυγω ποιος ξερει ποτε θα ξαναγυρισω και ποτε;οσο να πεις εδω ειναι το σπιτι μου η ρουτινα μου τα ρουχα μου και τα πιατικα μου που τα αγορασα με αγαπη για το σπιτι μας.τωρα τι;απο την αλλη βλεπω τον πονο στα ματια σου οταν ανησυχω για ολα αυτα.κι εγω ποναω και ας γινονταν κατι να ερθεις κι εσυ μαζι μου.περασε πολυς καιρος για να καταλαβω πως αμφεβαλλα για τα αισθηματα μου ενω αυτα υπηρχαν all along.και πανω που το καταλαβα φευγω και μας βαζω παλι σε μια καινουρια περιπετεια.αραγε θα εχει ενα εξισου καλο τελος;